Góry Sowie

Nie wiem jakie były powody i ile jest w tym wszystkim prawdy, ale wrażenie robi ogromne każda kolejna komnata. Rozmach i mordercza praca przymusowych robotników. Ktoś kiedyś dla tego wszystkiego poświęcił tysiące istnień. I robi się w środku smutno, kiedy widzisz starą łopatę albo drewniane podpory. Historia zatrzymuje się przed Twoim nosem i głośno dyszy do ucha. Nie jest to gorąca kokietka z Michałowych randek z sowiogórską kochanką, a raczej kawał ciężkiej, przeokrutnie ciężkiej i smutnej pracy, zgodnie z widzimisię kilku osób mówiących reszcie co ma robić. Skała pod ziemią może zachwycić, przestrzenie również. Są momenty gdzie spokojnie postawiłbyś domek jednorodzinny, są takie, że ledwie co można się przecisnąć. Najfajniej robi się wtedy, kiedy poddają się baterie w latarkach i zaczynasz słyszeć wyraźnie swoje serce witające się ze strachem. To są te wariackie momenty kiedy myśli mają nieprzyjemny zwyczaj zrywania się ze smyczy.

W podziemiach jest bardzo dużo symboliki. Znaki maltańskie występują prawie zawsze. Pytanie co te znaki celtyckie / maltańskie oznaczają? Mamy nawet kilka za domem. Są przy samej drodze. Niby normalny kamień. Podnosisz i wtedy nie wiesz, czy ciekawość czy intuicja, ale obracasz i coś po drugiej stronie jest. To tu powstało powiedzenie ”Złote Runo” – skóra barania, przez którą przelatywał piasek, a zostawało złoto. Tyle złota tu było. Teraz pewnie dalej jest, ale pomieszane z czystą gotówką III Rzeszy, której wszyscy szukają 😉

Czy sztolnie są niebezpieczne?

Zdarza się tak, że dzwonią po tatę GOPR’owcy bo wszedł ktoś, gdzieś i nie może wyjść. Liczymy przede wszystkim na siebie, na naszą grupę. Oficjalne służby na pewno nie mają takiego typu przeszkolenia. Jak na 20 metrach zrobi się zawał, to odkopie to tylko kret i wtedy szybciej się żegnasz niż witasz… W RIESE jest siarokowodór, rozkłada się drewno. Odór zgniłych jaj, ciężko pomylić to z lawendą. Wtedy idziemy tylko w jednym kierunku, gaz miesza się z powietrzem za plecami. Jak przestaniesz czuć odór zgniłych jaj to wiejesz ze sztolni. Są miejsca gdzie nie ma tlenu. Przekopywaliśmy jeden zawał, musieliśmy się zmienić, bo było ciężko. Za zawałem mieliśmy szyb. Tlenomierz już pikał. Tlenu bylo juz ponizej 17%… Jak pika, to pika i nie sprawdzasz odczytu. Znalezliśmy szyb. Kolega zjechał na linach, zaczał się dusić. Wygladał jak jeansy. Dobrze, że nałogowo pali bo przeżył. Książki górnicze mówią, że ponizej 14% się nie wchodzi. Na dole było 6%… Teraz tłoczymy powietrze do sztolni. Pompa powietrza, długie worki foliowe. Odcinamy ile trzeba, włączamy agregat, pompę i tak natleniamy sztolnię. Stara metoda to rozpalanie ogniska na wlocie do sztolni. Dzisiaj technika się zmienia. Jak jest kilka poziomów, to wchodzimy na poziom wyżej, kopiemy otwór i tydzień się wietrzy. Nigdy nie wchodzimy wszyscy razem. Zawsze ktoś zostaje. Michał odmeldowuje się tacie SMSami przed wejściem i po wyjściu. Czasami ryzykujemy życiem. Nurkowanie jaskiniowe na bezdechu jest najbardziej ryzykowne jakie znam. Kiedyś w jednej sztolni zostało nam 5 cm pod stropem na chaust powietrza. Woda się muli, nic nie widać. Trzeba było tym jednym oddechem ryzykować powrót albo na drugą stronę gdzie kończył się syfon, a zaczynała piękna komnata. W tej sztolni przez 400 lat nie było nikogo… Mieliśmy takie przypadki, że kolega lubił nurkować w trampkach i polarze zamiast piance. Woda 4 stopnie, kolega wytrzymywał godzinę. Później dwie gorące koleżanki, przez kolejną godzinę musiały go masować żeby wracał do siebie ;).

Ale są też śmieszne akcenty, popularny dziś turystycznie Włodarz (który tato pierwszy otworzył lata temu), był kiedyś tak ciasny, że wchodziło się ”ekranem telewizora” na długości 20 metrów. Musieliśmy przeciągać dziewczyny przez takie dziury. Kiedyś jedną w kurtce puchowej tak zaklinowaliśmy, że po drugiej stronie została bez kurtki i bez stanika … hahaha !!! 😉 Michałowi ”zazdroszczę” nie tylko taty pasjonaty, wiedzy i pasji, którą mu przekazał, ale przede wszystkim nazwiska, jakie po nim odziedziczył, bo bardzo chciałbym móc się podpisywać Igor MACANKO i zabrać Cię do najfajniejszej lokalnej dziury.

Jak to mówi mój kumpel Arek: ”w podziemiach nauczyłem się jednego: jak słyszę spokojnie to wiem na pewno, że tak nie będzie” 😛